آدرس تماس با حزب:  hezbe.edalate.ejtemaie@gmail.com

بیانیه حزب عدالت اجتماعی در ایران:

تعریف دموکراسی:حکومت مردم بر مردم

 دموکراسی يعنی مردم تصميم بگيرند

تصمیم‌گیری‌های اجتماعی و سیاسی؛ سیستم حکومتی یا روش ادره کشور

پس ایجاد حکومت مردم بر مردم و

نه‌ حکومت یک دولت بر مردم . 

چگونه و از چه طریق این حکومت مردم بر مردم را متحقق میسازید

کشور از تعدادی استان و هر استان از تعدادی شهر و هر شهر از چند روستا تشکیل میشود. تشکیلات ٬سازماندهی و تجمع کارمندان، مهندسان، معلمان، کارگران، پرستاران و کشاورزان در محل کارشان است. پس تصمیمات در همان محل کار اتخاذ شود عملی تر است.

  پارلمان کار

هسته اولیه تصمیمات کشوری، برشانه های پارلمان کار میافتد۰

پارلمان‌های کار بنیان سیاسی کشور را پی‌ ریزی خواهند کرد و از این طریق حکومت مردم بر مردم جامه عمل خواهد پوشید.

به این مفهوم است که کلیه کارکنان شرکت ها ، کارخانه ها، ادارات،کارگاهها, بیمارستان ها، مدارس وسازمانها در محل کار خود، پارلمانی تشکیل داده و تصمیماتی اتخاذ نمایند.چنانچه تعداد کارکنان یک واحد ناچیز باشد میتوانند بطور مشترک با کارگاههای مشابه تشکیل جلسه داده یا در جلسات تصمیم گیری کارخانه یا ادارات دیگر سهیم شوند.

پارلمان شهر

هر کدام ا ز این پارلمانهای کار بطور مستقل، نمایندگانی را برگزیده که اینها نیزدر سطح شهر گرد آمده و تصمیمات گرفته شده د ر پارلمان کار را اینک در پارلمان شهر به شور و بحث خواهند گذاشت.

مصوبات اتخاذ شده توسط نمایندگان مذکور ا ز طریق نماینده شان به پارلمان استان ارسال میشود

تصمیمات اخذ شده در پارلمان استان نیز از طریق نماینده گان انتخابی شان به پارلمان کشور گسیل خواهد شد

پارلمان استان:

کل اعضای پارلمان استان، نمایندگانی برگزیده شده از جمع نمایندگان پارلمان شهرهای مختلف هستند

اعضای پارلمانهای استانها تصمیمات پارلمان شهرهای مربوطه خویش را به شور و مشورت میگذارد

پارلمان کشور:

تصمیمات پارلمان های استان ها را تجزیه و تحلیل میکنند

از لحاظ اجرایی لزومی ندارد که برای اجرای هر تصمیمی به پارلمان کشور مراجعه شود بلکه اکثر تصمیمات پارلمان شهر در همان شهربه اجرا در میاید.

فرستاده، نماینده نیست یعنی‌ حق اظهار نظر دیگری غیر از آنچه به او گفته شده ندارد و او تنها یک پیام رسان است. این تفاوت اساسی و بنیادی با سیستم‌های پارلمانی کنونی دارد که مردم تنها معدودی نماینده که غالبا پس از رسیدن به مجلس دیگر نماینده مردم نیستند انتخاب میکنند و تا چهار سال این نمایندگان از کنترل مردم خارج هستند همانطور که همه این را بخوبی میدانند و آن‌ را تجربه کرده ‌اند.

پارلمان کار هر بار میتواند هر کسی‌ را به عنوان فرستاده به مجلس یا پارلمان شهر روانه سازد.

پارلمان استان از فرستاده‌های  پارلمان شهر تشکیل میشود. پارلمان استان نیز تصمیمات اخذ شده در پارلمان شهر را به شور میگذارند و نتیجه را از طریق فرستاده هایشان به پارلمان کشور می‌فرستد تا به همین شکل و منوال تصمیمات از شهر به استان و کشور فرستاده میشود تا حکومت مردم بر مردم فراهم شود. تمام تصمیمات آشکار و علنی است. و مردم از شرّ بند و بست‌های پشت پرده آزاد خواهند شد

تصمیمات بین المللی و دولت:
در سیستم عدالت اجتماعی، دولت دیگر یک ارگان مستقل و خودکامه نخواهد شد زیرا دیگر آن استقلال همیشگی خود را از دست خواهد داد. پارلمان کشوری ، که زبده ترین عناصر پارلمان کار را در خود دارد تعدادی را به عنوان نمایندگان کشور بر می گزیند که اینها دیگر نقش تصمیم گیرنده برای مردم کشور ندارند بلکه منتخبان پارلمان کشور در امور بین المللی هستند.

حزب و قدرت سیاسی
عناصر دولت همان اعضای انتخابی مردم هستند. هیچ حزبی کنترل دولت «انتخابی» مردم را ندارد.
سیستم عدالت اجتماعی هیچ مغایرتی با فعالیت احزاب ندارد. احزاب ضرورت وجودی خود را از وجود طبقات ومیزان سیطره آنها در جامعه میگیرند. از آنجا که در سیستم عدالت اجتماعی قدرت تصمیم گیری در دست کارمندان، فرهنگیان،کارگران، مهندسان ، کشاورزان و استادان است احزاب مدافع این طبقات نقش راهنما و خط دهنده دارند اما احزاب مدافع سایر طبقات مانند تجار و تولیدکنندگان براساس رقابت انتخاباتی در درون طبقات خود انتخاب گردیده و به پارلمان شهر، استان و کشور به عنوان اقلیت راه می یابند تا پروسه تولید و توزیع مختل نگردد.

سایر طبقات :

آن‌ اقشاری که منافعشان با منافع مردم همساز نیست، مثل فروشندگان، عمده فروشان کالا، سرمایه گزاران، تجّار و معامله گران، قائدتا مجلس، اتحادیه و اصناف خود را خواهند داشت تا پارلمان کشوری بتواند با آنها به توافق برسد و فرایند سیاسی و اقتصادی کشور ادامه یابد. اینها میتوانند در پارلمان‌های شهری، استانی و کشوری ازنمایندگانی برخوردار باشند.

هر حکومتی در وهله اول از قشری خاص دفاع می‌کند سیستم عدالت اجتماعی در وهله نخست از کارمندان، معلمان پرستاران دبیران مهندسان، کارگران،دانشجویان ، استادان، کشاورزان، دامداران و نیز دستفروشان که از روی اجبار ناچار به این کار شده اند، و سپس از تولید کنندگان دفاع می‌کند.

حزب عدالت اجتماعی، نماینده تجار و معامله گران نیست . اما با استیلآی کارمندان، کارگران، مهندسان، کشاورزان، تکنسین ها و معلمان نباید اینگونه تبیین شود که حق زیست مشاغلی مانند تجارت ، سرمایه داری مالی و معامله کاری حذف میشود بلکه این اقشار، احزاب و اتحادیهٔ‌های خود را همچنان حفظ خواهند کرد و مطالبات خود را آشکارا بر میز مذاکرات با سایر اقشار قرار میدهند. اما از حالا نمیتوانند استثمار، اختلاس و تجاوز به حقوق مردم راآزادانه و وحشیانه ادامه دهند. دیگر چپاول کشور و مردم غیر ممکن میشود.

در واقع روال عادی این گونه میگردد که آنها (پرستاران، معلمان، دبیران، کارگران، مهندسان، دانشجویان، کارمندان، منشی‌ ها کشاورزان، دهقانان،بازنشستگان) که تا کنون حقی‌ در کشور نداشتند از این به بعد صاحب حق میشوند و میتوانند از حق خود دفاع کنند.  از تولید کنندگان داخلی‌ دفاع خواهد شد و مزایایی به آنها تعلق خواهد گرفت. اما آنها ملزم و متعهد به قرارداد جمعی هستند.

سیستم عدالت اجتماعی ٔبر اساس عقل جمعی اداره میشود. به جای نمایندگان احمقی که در سیستم‌های غیرعادلانه کنونی به یگانه مجلس کشور فرستاده میشوند اما در سیستم عدالت اجتماعی فرستادگان یا پیام رسانها به مجالس مافوق فرستاده میشوند که تنها نقش پیام رسان را دارند و آنچه به آنها از مجلس پایین تر دیکته شده ارایه میکنند. این به این خاطر است که نمایندگان در سیستم کنونی قابل خرید و فروش هستند و پس از نماینده شدن از کنترل مردم خارج هستند .اما در سیستم عدالت اجتماعی اگر فرستاده شما نظر و عقیده شما را در مجلس مافوق منعکس نکند قابل عزل است. هیچ فرستاده ای‌ لازم نیست ثابت باشد. هر وقت بخواهید میتوانید یک فرستاده جدید بفرستید.

صنایع دولتی به صنایع مردمی تبدیل شود تا مردم خود مدیریت کارخانه‌های دولتی را به دست بگیرند. کارخانه‌های دولتی به هیچ دولتی تعلق ندارند این‌ها اموال مردم هستند. با کاهش ساعات کار به نصف می‌توان تعداد کثیری از جوانان را به کار گرفت بدون اینکه از حقوق و مزایای کارکنان کاست.

ایجاد کار برای کلیه مردم

ابتدایی‌ترین و حیاتی‌‌ترین نیاز مردم: غذا، پوشاک، و خانه   

برای اینکه بتوانیم این نیاز‌ها را مرتفع کنیم محور اقتصاد سیاسی و مدل ما (کارگران، معلمان، کارمندان، کشاورزان،…  ) بر حمایت مالی ، قانونی‌ و مالیاتی از: کشاورزی، دامپروری، ریسندگی بافندگی و معادن است. برای نائل شدن به این اهداف باید حکومت مرکزی روی حّل مشکل آب در سراسر کشور تاکید کند.

بدون این چهار ستون در امر پیشبرد و رسیدن به‌‌‌ اهداف صنعتی‌ و سایر مایحتاج‌ها ناتوان خواهیم بود. هدف این است که صنایع تولیدی کشور گسترش و بهبود پیدا کند تا مردم در این صنایع به کار گرفته شوند. شرط پیشرف صنایع و تکنولوژی ابتدا برخورداری مردم از پوشاک و غذا دروهله اول است.  زیرا این صنایع تولیدی و صنعتی‌ در حال حاضر در کشور در حجم وسیع و گسترده وجود ندارند.

تأمین این اولویت‌ها به مردم امکان میدهد که سایر نیاز‌هایشان از جمله نیاز به کالاها و وسائل تفریح و لذت از زندگی‌ را به تدریج مرتفع سازند. صنایع و تکنولوژی و کارخانه‌ها به تنهایی نیازهای ضروری و حیاتی‌ مردم را در کوتاه مدت تامین نخواهد کرد. ما نمیتوانیم در پریود زمانی کوتاه وارد رقابت کالایی جهانی شده و نیاز‌های غذایی مردم را از خارج تامین نماییم. به علاوه پیشرفت تکنولوژی نمی‌تواند در اسرع وقت به وقوع بپیوندد.

کشاورزی گسترده تامین کننده ویتامین‌ها و بخشی از غذای مردم است. دامپروری نیاز مردم به پروتئین‌ها را پاسخ میدهد.  ریسندگی و بافندگی‌ها پوشاک را فراهم میکنند. بهره‌برداری و گسترش معادن ، مواد و مصالح ساختمانی را بطور گسترده در اختیار ما قرار میدهد تا همه صاحب مسکن شوند.

تمام صنایع موجود و آتی در اختیار مردم و منتخبانشان )کارکنان صنایع‌(قرار خواهد گرفت. این به این معناست که مدیریت تامین منابع انسانی‌ کارخانه ها به مردم واگذار شود. مدیریت تکنیکی‌ و بهبود تولیدات صنایع از سوی مردم به دانشگاه‌ها واگذار شود تا دانشجویان، استادان و محققان نقش خود را در پیشرفت تکنیک و صنعت  به عهده بگیرند. و دانشگاه‌ها نیز از تئوری گرایی به عمل گرایی  گذر کنند.

 با کاهش نقش پول در جامعه و جایگزینی آن‌ با خدمات می‌توان مشکل بیکاری در میان جوانان را به سرعت و انقلابی حّل نمود. پول وسیلهٔ خرید غذا، پوشاک، کرایه خانه، خدمات و لذت و تفریح است. خدمات شامل هزینه تحصیل، هزینه مهد کودک، تعمیر وسایل خانه، حمل و نقل، هزینه آب، برق ،،، است.

تمام سعی و تلاش این خواهد بود که کلیه پرسنل در ارگان شهر(پرستاران، معلمان، دبیران، کارگران، مهندسان، کارمندان، منشی‌ هاو تکنسین ها رانندگان کامیون‌ها ، وسائل نقلیه و ترانسپورت ) از تمام مزایا و خدمات (خانه، انرژی الکتریکی و گرمایی، تحصیل ، وسایل آموزشی، مهد کودک ، خوراک، وسائل خانه, تفریحات، باشگاها،..) بطور رایگان برخوردار شوند و مجبور نباشند جهت برخورداری از این خدمات ملزم به پرداخت پول باشند. به این ترتیب نقش مخرب پول را کاهش میدهیم.

در سیستم حزب عدالت اجتماعی شهر سازی شامل خانه سازی برای کاروران در سازمان‌ها و شرکت‌های مردمی ( که دیگر در دست دولت نیستند)، مدارس، پارک ها، میادین ورزشی، تفریح گاه‌ها به طور گسترده به اجرا در میاید. شهر سازی  استخدام و بکار گیری تودهٔ‌ عظیمی‌ از مردم را طلب می‌کند و میلیونها بیکار به کار گماشته میشوند.

صنعتی کردن کشور و افزایش کارخانه‌ها: برای اینکه به این هدف نائل شویم باید روابط دوستی‌ و مصالحه با کشورهای همجوار ایجاد و از تخاصم با آنها پرهیز کنیم. ایران این امکان را دارد تا با بهره‌وری از درامد نفتی‌ خود سیستم سوبسید را به کار بگیرد تا بتوانیم کارخانه ها و تکنولوژی خارجی‌ را جذب کنیم. به این ترتیب بخشی از نیروی کار مشغول در سازمان شهر به کارخانه منتقل میشود. سیاست کلی بر اساس خرید کارخانه به جای واردات کالا از خارج، پایه ریزی می شود هر چند که در ابتدا خریدو تامین بسیاری ماشین آلات ،تجهیزات وتکنولوژی ها غیر قابل اجتناب است. به منظور کاهش فشار و سنگینی برخی کارها و نیز افزایش بهره وری تولید کارخانه ها نیاز به تکنولوژی ها و ماشین آلات ضروری می شود. سیاست خرید تجهیزات پیشرفته تولید از خارج بایدموقتا بر اساس ملاحظات سیاسی و برنامه ریزی «تولید برای رفع نیازجامعه» الویت بندی شود.

ارتش، پلیس و سیستم قضایی:

ارتش و پلیس و سیستم قضائی به طور کامل در خدمت و فرمانبردار مجالس محلی و شهری باشند تا بتوانند پرسه تدریجی گذار از نیروی سرکوبگر به خدمگزار را طی‌ کنند. همه صرفنظر از شغل یا حرفه‌شان محترم هستند و باید بجای نظام وحشیگری بهترین تمدن انسانی‌ را جایگزین کرد.  

مردم سزاوار عدالت اجتماعی خویش هستند که محصول تفکر استنتاجی مجموعشان است.

سازمان شهر

سازمان شهر یک ارگان اقتصادی و سیاسی است. نیاز‌های شهر اعم از رفع بیکاری تهیه غذا و پوشاک،.. از طریق سازمان شهر تامین میشود. از آنجا که شهر بخشی از استان است پس تصمیمات مردم از کانال سازمان شهر به استان ارسال میشود تا هر آنچه از طریق استان نمی‌تواند تامین شود از طریق ارگان استان به ارگان‌های کشوری محول شود.

خیل بیکاران درسازمان شهر استخدام میشوند. افراد با تجربه و نیروی میخصص نیز به سازمان شهرمی پیوندند.  تهیه مسکن برای  کادرهای ارگان شهر به معنای ایجاد کار در زمینه‌های متنوع فنون مهندسی‌، تکنیک و خدمات است. ساخت خانه برای کلیه استخدامیان در سازمان شهر و ساختن بهداری‌ها در هر منطقه از شهر و روستاها، مهد کودک‌ها در هر محله، ساختن مراکز سالمندان، به معنی‌ ایجاد اشتغال برای همه خواهد بود. تصور اینکه چه تعداد کثیری مهندس، کارگر، تکنیسین، معلم، دبیر، پرستار و پزشک ،،، در این سیستم نیاز خواهد بود چندان دشوار نیست. مسئله بیکاری به سرعت تحلیل خواهد رفت. همگام با حل مشکل بیکاری ، از ضخامت مسئله اعتیاد نیز کاسته خواهد شد.

خانه‌هایی با مناسب‌ترین امکانات برای مردم و جوانان تامین میشود. آن عده که به شرکت‌ها و سازمانهای شهری می پیوندند صاحب امکانات رفاهی کافی میشوند و تمرکزشان دیگر، پیشرفت و تقویت توانایی‌های علمی و فیزیکی میشود و اجتماع نیز از توانایی‌ها و استعداد‌هایش بهره‌مند خواهد شد. جامعه ای‌ که به همه امکان میدهد استعداد‌هایشان را بروز دهند.

همهٔ آحاد بطور سیستماتیک تحت مراقبت های بهداشتی قرار میگیرند تا سلامت شان تضمین شود. به همین دلیل معضل پزشک بیکار نیز مرتفع میگردد. کلیه سالمندان باید از مراقبت های پزشکی و تغذیه رایگان برخوردار باشند.درسیستم عدالت اجتماعی، طلسم بیکاری ، دیگر با گسترش و وفور مشاغل اجتماعی، باطل میشود. کلیه معتادان مداوا خواهند شد و بر اساس استعداد‌ها و قابلیت هایشان در خدمت جامعه قرار خواهند گرفت.

تولید کلان کشاورزی، بیمهٔ تغذیه رایگان مدارس وکاهش خروج ارز میشود.

صنایع پارچه وریسندگی تحت پوشش و مدیریت مردم ، نیاز البسه عمومی را پاسخ میدهد.

از آنجا که سیستم عدالت اجتماعی الویتش سودجوئی نیست بلکه ایجاد اشتغال گسترده برای همه و تأمین نیازهای  کل جامعه مانند غذا ٬ پوشاک٬ مسکن ، خدمات پزشکی وپیشرفت صنعت وتکنولوژی ورزش وتفریح٬ ارتقای سطح دانش عمومی است ٬ پس امکانات ورزشی علمی وتفریحی و بیمارستان برای همه در سراسر کشورفراهم خواهد شد۰

تفاوت عمیق میان شهر و روستا باید ٔبر داشته شود تا روستاییان بتوانند از امکانات شهری مثل بیمارستان، مدرسه، بهداشت، اموزشگاه‌های فنی‌، ادارات دولتی و خصوصی برخوردار شوند. این تفاوت در بسیاری از کشور‌های اروپأیی مدتهاست که برداشته شده است. تنها سیستم غلط در ایران موجب تداوم این تفاوت شده است.

تنها سیستم عدالت اجتماعی در ایران میتواند این شکاف عمیق میان شهر و روستا را به طور انقلابی و سریع پر کند.

   تنها راه خلاصی از کلیه فلاکتها

حزب عدالت اجتماعی متعلق به مردم ایران است و قرار نیست شخص یا فرد بخصوصی را به قدرت برساند تنها میخواهد مردم به قدرت برساند و ٔبر سرنوشت خودشان حاکم شوند نه‌ اینکه نالایقان و چپاولگران بر آنها حکومت کند. تنها از طریق سیستم عدالت اجتماعی مردم قادر خواهند بود تمام قوانین غیر عادلانه و ظالمانه کنونی را لغو کنند و قوانین عادلانه و منصفانه را جایگزین کنند. زیرا مردم قانون گذار به خودشان ظلم نخواهند کرد.

باید به فکر آینده فرزندان خود و ایران باشید قبل از آنکه دیر شود و فاجعه ای‌ از سوی این حکومت به بار آید. شما هر روز کشته و زخمی و زندانی میدهید. هر چه زودتر باید به این حزب پیوست تا ظلم و ستم را از میان برداریم. این حکومت لایق مردم ایران نیست. مردم ایران سزاوار حکومتی عادل هستند که به دست خودشان اداره شود نه‌ به دست مشتی نماینده نالایق و سیستمی‌ غلط که در آن‌ مردم هرگز به خواسته‌هایشان نرسند. سیستم عدالت اجتماعی بر اساس احترام به نظر و عقیده تک‌ تک‌ افراد یا کلیه افراد یک مملکت است. تمام کسانی‌ که از این حکومت ناراضی هستند وظیفه دارند که به حزب عدالت اجتماعی بپیوندند. اگر به این حزب نپیوندید باید در زیر ستم اختلاس گران و چپاول گران ادامه دهید و بدبختی، شکنجه، فقر، فحشا، دزدی، بیحقوقی، زندان، بیکاری، چپاول منابع کشور، خطر جنگ، تورم، گرانی، رکود اقتصادی، اعتیاد، سانسور، عقب افتادگی صنعتی‌، نابودی کشاورزی و ستم را تحمل کنید. راه دیگری نیست.

اگر می‌خواهید از شرّ همه اینها رها شود باید حکومت در دست خودتان باشد یعنی‌ سیستم عدالت اجتماعی را بر پا کنید. شما چیزی ندارید از دست بدهید جز فقر، ستم، ظلم، اعدام، بیحقوقی، شکنجه، … پس به حزب عدالت اجتماعی بپیوندید. با پیوستن خود به حزب خودتان از همه اینها خلاصی می‌یابید.

پیام حزب عدالت اجتماعی را به دانشجویان،مهندسان، تحصیلکردگان بیکار و سایر بیکاران، دستفروشان، پرستاران، دبیران، معلمان، کارگران، رانندگان، دهقانان، تکنسین‌ها و تولیدکنندگان برسانید